Jalovec obecný nízký současný stav

Jalovec obecný nízký
současný stav a perspektivy v Hrubém Jeseníku
autoři: Miroslav Ziedler | Marek Banaš
Jalovec obecný nízký (Juniperus communis subsp. alpina (Smith) Čelakovský) je amfiboreálním, arktickoalpinským taxonem, který vikarizuje jalovec obecný nad horní hranicí lesa a v Arktidě. Jalovec nízký je rozšířen především v pohořích severní polokoule, v supramontánním, subalpinském a alpinském stupni mírného pásma a v nižších polohách tundry.

Z hlediska postglaciálního vývoje vegetace střední Evropy má své nezastupitelné místo, neboť zde patří k raným kolonizátorům. Současné populace jalovce nízkého ve střední Evropě jsou pouhými fragmenty areálu někdejšího rozšíření. V současnosti se na území ČR přirozeně vyskytuje pouze v oreofytiku Vysokých Sudet. V Západních Sudetech je možno se s druhem setkat v Jizerských horách, kde je v současnosti patrně nejhojnější, a v subalpinském a alpinském stupni Krkonoš. Ojedinělý výskyt byl zaznamenán v 60. letech 20. století na Králickém Sněžníku. Za oblast nejhojnějšího výskytu jalovce nízkého ve Východních Sudetech je označován Hrubý Jeseník.



Historické doklady

Nejstarší písemná zmínka o existenci plazivého jalovce v pohoří Hrubého Jeseníku pochází z počátku 19. století, a to z oblasti Mravenečníku. Tato oblast výskytu byla známa i pozdějším autorům první poloviny 19. století, kteří ji často zmiňují jako Mravenčí vrch. Poslední literární údaj pochází od Bureše (Bureš et al. 1989). Lze předpokládat, že uvedení autoři pod tuto oblast zahrnovali i úbočí Vřesníku, který na Mravenečník geomorfologicky přirozeně navazuje.

Obecně je výskyt jalovce zmiňován především v západní části pohoří. Konkrétní přítomnost jalovce na úbočí Šeráku uvádí Grabowski (1843) a Fiek (1881), podobně je zaznamenáno mnoho exemplářů v oblasti Červené hory. Výskyt jalovce v okolí Vozky potvrzuje koncem 19. stol. Formánek (1887–1897) a výskyt jalovce v této oblasti je potvrzen také analýzou pylových zrn z vrchoviště Trojmezí. Nedaleko Vozky se nachází Keprník,který jerovněž zmiňován jako oblast výskytu jalovce Formánkem (1887–1897), Otrubou (Otruba 1925, 1926) a Burešem (Bureš et al. 1989).

Ve východní části pohoří byl jalovec popisován z bezprostředního okolí Pradědu. Jeho přítomnost zde zmiňuje v průběhu 19. století hned několik autorů. Fiek (1881) oblast výskytu jedinců jalovce lokalizuje poblíž cesty do Koutů nad Desnou a poblíž pramenů Opavy. Cestu do Koutů nad Desnou jako místo přítomnosti jedinců jalovce uvádí i Formánek (1887–1897). Existenci jalovců v oblasti Pradědu potvrzuje během 20. století několik autorů, kteří výskyt lokalizují do blízkosti Tabulových skal (též Stolové kameny). V literárních pramenech často uváděnou a zřejmě na výskyt jalovce dříve bohatou lokalitou je Vysoká hole (též Janovická hole), která je několikrát zmiňována jako místo výskytu jalovce nízkého v průběhu 19. století, na konci 20. století pak Burešem (Bureš et al. 1989). Další relativně bohatou oblastí výskytu ve východní části pohoří je Břidličná, kde je výskyt druhu několikrát dokladován již od konce 19. století. Výskyt jalovce byl potvrzen v 19. století i na dalších vrcholech hřebene, jmenovitě na Velkém Máji, Kamzičníku, Jelením hřbetu a Pecném, navíc U Tří studánek (sedlo mezi Velkým Májem a Jelením hřbetem). Na Pecném byl výskyt potvrzen ještě na konci 20. století Burešem (Bureš et al. 1989). Tradiční botanická lokalita Velká kotlina je z hlediska výskytu jalovce uváděna od 19. století několikrát. Od počátku 20. století přibyly zmínky dalších oblastí s nálezy jalovce v Malé kotlině a na Petrových kamenech. Z poslední doby jsou pak uváděny oblasti Mezikotlí, Pec a Ztracené kameny. Řada dalších botaniků uvádí výskyt jalovce nízkého na hřebenech Jeseníků jen obecně.

Sluší se dodat, že výskyt rodu jalovec byl, kromě zmíněných literárních dokladů, potvrzen v pylových diagramech z nejvyšších partií Hrubého Jeseníku prakticky kontinuálně od subboreálu. Přes uvedené relativně velké množství záznamů o přítomnosti jalovce nízkého v Hrubém Jeseníku nelze ze žádné z uvedených prací zjistit konkrétní údaje o početnosti a stavu jeho populací v daném pohoří. První komplexní zmapování početnosti jalovce nízkého a základních parametrů biotopů, kde se tato dřevina nachází, bylo v Hrubém Jeseníku provedeno až v letech 2001–2005.



Nároky na prostředí

Jedná se o světlomilnou dřevinu, proto se i v oblasti Hrubého Jeseníku vyskytuje zejména nad alpinskou hranicí lesa, tedy v subalpinském a alpinském stupni pohoří. K podmínkám prostředí je jalovec nízký poměrně přizpůsobivý. Snáší vysýchavá i silně podmáčená stanoviště, půdy mírně kyselé i zásadité, humózní, mělké, kamenité. Vazba jalovce na nadmořskou výšku, sklon, orientaci svahu, hloubku půdy a podloží není zcela zjevná. Jak u nás, tak v ostatních pohořích Evropy jej lze nejčastěji nalézt na kamenitých substrátech s malým sklonem s mozaikou kamení, obnažené půdy a vegetace. Většina lokalit výskytu jalovce nízkého v Hrubém Jeseníku se nachází v úzkém výškovém rozmezí necelých 200 m v nadmořských výškách nad 1 300 m n. m. na mírně ukloněných svazích od 0 do 15o.

Za zásadní pro dlouhodobé přetrvávání populací jalovce je považováno mírné narušování (disturbance) prostředí, které může být různého původu. Jalovec nízký je více vázán na oblasti s chladnějším oceánským typem klimatu a je často označován za druh chudých půd a drsného prostředí. To jej přímo předurčuje pro růst v oblastech, které jsou charakteristické velkou proměnlivostí počasí, danou charakterem cirkulace nad střední Evropou, a umocněnou horským reliéfem. Právě takovým je i klima nejvyšších poloh Hrubého Jeseníku. Průměrná roční teplota ve vrcholových partiích je 1,1 oC a dlouhodobý roční průměr srážek činí přes 1 200 mm. Jalovec je tak často nalézán ve společnosti podobně odolných rostlinných druhů alpinského bez­lesí, jako jsou vřes, borůvka, brusinka, vlochyně, smilka, lišejníky a mechy. Často tvoří součást rostlinných společenstev vyfoukávaných alpinských trávníků a vřesovišť (svaz Juncion trifidi, Krajina 1933) nebo zapojených alpinských trávníků (svaz Nardo-Caricion rigidae, Nordhagen 1937).



Početnost a růstové formy

Při prvním podrobném mapování stavu a početnosti populací jalovce obecného nízkého bylo zaznamenáno na území Hrubého Jeseníku celkem 284 jedinců, přičemž v nepřehledném terénu a v nepůvodních výsadbách kosodřeviny mohli být někteří jedinci přehlédnuti. Celkový počet jalovců tak může činit do 300 jedinců, kteří jsou nerovnoměrně rozděleni do 13 recentních lokalit. Proti historicky zaznamenaným 20 lokalitám se tak jedná o výrazný úbytek. Jako početně nejbohatší se ukázala populace na lokalitě Břidličná, kde bylo nalezeno 149 jedinců. Dále byly zaznamenány další lokality, uváděné dle počtu jedinců v sestupném pořadí: Velký Máj (33), Mezikotlí (27), Vysoká hole (23), Jelení hřbet (18), Kamzičník (8), Malá kotlina (8), Velká kotlina (5), Vřesník (4), Jelení studánka (3), Mravenečník (2), Pecný (2), Keprník (1). Lokality se výrazně liší nejen početností, ale také rozptýlením jedinců v prostoru (jejich vzájemnou vzdáleností) nebo velikostní strukturou. V mnoha případech je tak diskutabilní hovořit o populacích.

V Hrubém Jeseníku lze odlišit tři formy růstu jalovce. Nacházejí se zde jedinci vzpřímeného vzrůstu, jedinci přitisknutí k povrchu a jedinci intermediární. Především u početnějších populací je jejich zastoupení poměrně rovnoměrné a pravděpodobně se jedná o geneticky fixovanou vlastnost nebo odraz rozsahu valence podmínek prostředí. Růstová forma jedinců je totiž často ovlivňována podmínkami prostředí, navíc slouží k omezení kompetice ostatních rostlinných druhů a vytváří vhodné mikroklima k růstu jedince. Pravděpodobně proto v Hrubém Jeseníku nekoresponduje zdravotní stav a velikost jedince. Nízký vzrůst ještě nemusí znamenat, že je jedinec ve špatné kondici a naopak.






Jediný exemplář jalovce nízkého nalezený na úbočí Keprníku je obklopen téměř kompaktními porosty borovice kleče, která je kompetičně mnohem
zdatnějším druhem.



Foto M. Zeidler





Biotické vlivy

Dlouhodobé přetrvávání populací jalovce není dáno jen jeho abiotickým prostředím, ale závisí i na celé řadě biotických interakcí. V závislosti na klimatických podmínkách bylo v Evropě na jalovci registrováno až 40 druhů hmyzu. žádný ze zjištěných druhů však nemá specifickou vazbu na jalovec. V oblasti Hrubého Jeseníku byla na jalovci zaznamenána ve větší míře přítomnost dvou druhů: lalokonosce černého (Otiorhynchus niger, Coleoptera, Curculionidae) a bejlomorky jalovcové (Oligotrophus juniperinus,Diptera, Cecidomyiidae). Zmíněná bejlomorka patří k severským druhům a na jesenických jalovcích byla zřejmě pozorována již Polívkou počátkem 20. stol. (Polívka, 1902), který zmiňuje malé nádorky na větvích. Dvoukřídlý hmyz (včetně Oligo­trophus juniperinus) se na jalovci vyskytuje především na začátku a na konci vegetační sezony, zatímco nosatcovití (Curculionidae) v průběhu celé sezony. Kromě členovců s více nebo méně úzkou vazbou na jalovec existují i takové druhy, které se živí jak na druzích rodu Pinus, tak Juniperus. Tento fakt by mohl být vhodným podkladem pro entomologický výzkum vzájemné interakce mezi oběma dřevinami. S věkem jalovců zpravidla přibývá i množství parazitací hmyzem, roztoči a houbovými patogeny, což často vede až k neplodnosti a sterilitě starých jedinců.

Mimo vegetační období dochází k loupání a okusu jalovců vysokou zvěří, kdy jsou vhodným obohacením jejich potravní nabídky. Bohužel v tomto období má okus a loupání největš

Wyniki (polski) 1:

Juniperus communis niski aktualny stan i perspektywy w Hrubý JeseníkAutorzy: Miroslav Zeidler | Marek BanašJuniperus communis niskie (Juniperus communis subsp. alpina (Smith) Čelakovský) jest amfiboreálním, vikarizuje arktickoalpinským [7], jałowca pospolitego powyżej górnej granicy lasu i w Arktyce. Jałowca niski jest przedłużony, zwłaszcza w regionach górskich półkuli północnej, w supramontánním, subalpinském i alpinském etapie strefy umiarkowanej i w niższych wysokościach tundrę.W postglaciálního rozwoju roślinności w Europie Środkowej ma jego wyjątkowe miejsce, ponieważ należy ona do początku coloniser postrzegane. Obecnej populacji jałowca niskie w Europie Środkowej są jedynie fragmenty były rozszerzeń. Jest to obecnie na terytorium CR naturalnie występuje tylko w wysokiej oreofytiku Sudetów. Na zachodzie Sudetów jest możliwe z tego rodzaju spotkania w górach Izerskich, gdzie obecnie jest prawdopodobnie najbardziej obfite, i w subalpinském i alpinském etap Karkonoszy. Na białym tle częstość został nagrany w latach sześćdziesiątych. lat 20. wieku Králickém Sněžník. Dla nejhojnějšího występowania niskiej jałowca w Sudetów wschodnich jest gór Hrubý Jeseník. Dokumenty historyczneNajstarsze pisemne wzmianki o istnieniu trawy jałowca w gór Hrubý Jeseník pochodzi z początku XIX wieku. wieku, w obszarze Mravenečníku. Obszar ten był znany, a także później występowania autorów pierwszej połowy XIX wieku. wieku, którzy często odwołują się do niego jak mrowisko. Ostatnia postać literacka pochodzi z Bureš (Bures et al. 1989). Można założyć, że autorzy w tym zakresie zawarte stokach Vřesníku, który w naturalny sposób bardzo Anteater. Ogólnie rzecz biorąc częstość występowania jałowca wymienionych głównie w zachodniej części pasma górskiego. Konkretne listy obecności jałowca na wzgórzu Šerák Grabowski (ur. 1843) i Fiek (1881), podobne do wiele okazów są rejestrowane w obszarze czerwona Góra. Występowania jałowca w pod koniec 19. potwierdza Auriga wieku. Formánek (1887-1897) i występowania jałowca w tej dziedzinie jest również potwierdzone przez analizę ziaren pyłku z obramowania podniesionej. Auriga położony jest w pobliżu Keprník, które jerovněž jako obszar jałowca Formánkem (1887-1897), Otrubou (Otruba, 1925, 1926) i Burešem (Bures et al. 1989). We wschodniej części pasma górskiego została opisana z bezpośrednim sąsiedztwie Pradziad jałowca. Jego obecność tutaj wymienia w XIX wieku. wieku kilku autorów. Fiek (1881) występowania osób jałowca lokalizuje się w pobliżu drogi do zakątków nad Desnou, w pobliżu źródeł Opava. Ścieżka do zakątków nad Desnou jako osoby a nie obecność jałowca również Formánek (1887-1897). Istnienie jałowce w Pradziad w 20 potwierdzone. wieku kilku autorów, którzy lokalizacji wystąpienia w pobliżu skały tabeli (zwany także kamienie tabela). W źródłach literackich często poinformowało o obecności jagody jałowca i podobno wcześniej witryny bogaty jest wysokiej laski (także kije Janovická), który jest kilka razy wymieniony jako lokalizację jałowca, niski podczas XIX wieku. na koniec 20 wieku. wieku to Burešem (Bures et al. 1989). Inne obszary stosunkowo bogate we wschodniej części gór jest łupków, gdzie jest występowanie gatunków zawiera kilka razy od końca XIX wieku. wieku. Występowania jałowca została potwierdzona w 19. wieku i inne szczyty grzbietu, a mianowicie duży Maya, Kamzičníku, facet z powrotem i Pecném, oprócz trzech studni (siodło pomiędzy wielkie święto i facet grzbiet). Na występowanie Pecném został pod koniec 20 jeszcze potwierdzone. w. Burešem (Bures et al. 1989). Tradycyjny botanicznych miejscowości Wielkiej Kotliny jest pod względem występowania jałowca od 19. wieku kilka razy. Z początku XX wieku. wieku wspomina, że inne obszary zostały dodane z ustaleniami jałowca w małą umywalką i Petrových skał. Od ostatniego czasu są następnie umieszczone Mezikotlí, Pec i utracone kamienie. Wiele innych botaników wskazuje występowania niskiej jałowca na grzbietach Gór po prostu w ogóle. Prawidłowo doda że występowania rodzaju jałowca oprócz tych dokumentów literackich, potwierdzono na diagramach pyłek z najwyższej części Hrubého Jeseníku praktycznie nieprzerwanie od subboreálu. Mimo stosunkowo dużej liczby rekordów na obecność niskie jałowca w Hrubého Jeseníku nie może być żadnego z wymienionych dzieł znaleźć konkretne informacje o obfitości i stan zapasów w danym zakresie. Pierwszego kompleksowego badania obfitości niskiej jałowca i podstawowe parametry siedlisk, w którym znajduje się gatunków, została przeprowadzona w Hrubého Jeseníku, w latach 2001-2005. Wymagania środowiskaTo jest zdjęcie světlomilnou, w związku z tym, nawet w dziedzinie Hrubého Jeseníku występuje, w szczególności na linii alpinskou w zakresie stopnia subalpinském i alpinském. Warunki środowiska jest stosunkowo niski adaptacyjne jałowca. Leżał vysýchavá i mocno podmokłych siedlisk, gleby lekko kwaśne i alkaliczne, humusowe, płytkie, Rocky. Wiązanie jałowca do wysokości, pochylenia, orientację, nachylenie, głębokość gleby i podłoża nie jest zupełnie oczywiste. Jak dla nas więc w innych regionów górskich w Europie można najczęściej na podłożach skalnych z małym stoku, z mozaika kamienie, narażone glebą a roślinnością. Większość miejsc występowania niskiej jałowca w Hrubého Jeseníku znajduje się szereg wąskich wysokości mniejszej niż 200 m w wysokości ponad 1 300 m, n. m. na lekko nachylone stoki od 0 do 15 °. Istotne dla długoterminowej trwałości populacji jałowca jest uważane za łagodne zakłóceń (zaburzenia) środowisk, które mogą być różnego pochodzenia. Jałowiec niski jest bardziej związany z polem z chłodniejszym klimacie typu Ocean i często jest przedstawiana jako rodzaj gleb ubogich i trudnych środowiska. To predestynuje go dla wzrostu w obszary, które charakteryzują się wielką zmienność Prognoza, biorąc pod uwagę charakter obiegu w Europie Środkowej i podniósł ulgi górskiej. Taki właśnie klimat jest również najwyższe pozycje Hrubého Jeseníku. Średnia roczna temperatura w Tybecie jest 1.1 ° c, i długoterminowych średnia opadów wynosi ponad 1 200 mm. Jałowiec znajduje się tak często w towarzystwie podobnie roślin odpornych gatunków, siedlisk, jak alpinského Heather, borówki, żurawiny, vlochyně, nardus, porosty i Mchy. Często stanowi część roślin społeczności vyfoukávaných alpinských trawnika i Heath (Unii trifidi, krajobraz Juncion 1933) lub alpinských trawników (Unia Nardo-rigidae Caricion Nordhagen, 1937). Bogactwo i wzrostu formyPierwsze odwzorowanie szczegółowe stan i rozmiar populacji jałowca ogólnie niski został nagrany na terytorium Hrubého Jeseníku całkowita 284 osób w przesłaniania terenu i w nie native sadzenia sosny może być kilka přehlédnuti osób. Całkowita liczba jałowce czy 300 osób, którzy są nierówno podzielony na 13 stron życia. Historycznie zarejestrowane 20 stronach to znaczne straty. Tak skonstruowane, najbogatszych mieszkańców na stronie okazały się łupki, gdzie znaleziono 149 osób. Inne lokalizacje również odnotowano, umieszczone w zależności od liczby osób w kolejności malejącej: duży Máj (33), Mezikotlí (27), wysokie laski (23), dziczyzna (18), Kamzičník (8), małą umywalką (8), wielką Kotlinę (5), Vřesník (4), Jelení studánka (3), Mrówkojady (2), Pecný (2), Keprník (1). Strona różni się szeroko, nie tylko liczby, ale również rozproszenia osób w przestrzeni (ich wzajemnej odległości) lub rozmiar struktury. W wielu przypadkach jest sporny rozmawiać o zapasy. W Hrubého Jeseníku można odróżnić trzy formy wzrostu jałowca. Są osoby z postury, osób přitisknutí do powierzchni i intermediární osób. Szczególnie dla większych zapasów jest ich stosunkowo jednolitej reprezentacji, i może być genetycznie stała właściwość lub odbicie zakresu Valence warunków środowiskowych. Osób, w postaci wzrostu jest często wpływ warunków środowiska naturalnego, dodatkowo, są używane do ograniczania konkurencji ze strony innych gatunków roślin i tworzy mikroklimat nadaje się do wzrostu osoby. Pewnie dlatego w Hrubého Jeseníku nie odpowiadają i wielkość stanu zdrowia poszczególnych. Niski wzrost nie musi oznaczać, że dana osoba jest w złym stanie i na odwrót.Pojedynczy okaz został znaleziony na wzgórzu niski jałowca Keprníku otoczony jest przez lasy sosnowe, mugo prawie kompaktowy, który jest kompetičně więcej zdolne do gatunku. Zdjęcie M. ZeidlerCzynników biotycznychDługoterminowej trwałości populacji jałowca podano tylko jego środowiskiem nieożywionym, ale również zależy od różnorodnych oddziaływań biotyczne. W zależności od warunków klimatycznych w Europie z zarejestrowanych do 40 gatunków owadów. Żaden z określonych gatunków, jednak nie mają konkretny link do jałowca. W obszarze Hrubého Jeseníku z jałowca został nagrany w większym stopniu obecność dwóch gatunków: czarny lalokonosce (Otiorhynchus niger, Coleoptera, Curculionidae) i bejlomorky (Oligotrophus juniperinus, Diptera, Pryszczarkowate) jałowca. Bejlomorka należy do gatunku Nordic i jałowce Jesenice zaobserwowano już w zupie na początku 20. wieku. (Zupa, 1902), który wspomina o małych nádorky na gałęziach. Dvoukřídlý owady (w tym Oligotrophus juniperinus) na drzewa jałowca przede wszystkim znaleźć na początku i pod koniec sezonu wegetacyjnego, podczas gdy curculionidae (Curculionidae) w trakcie całego sezonu. Oprócz stawonogów, bardziej lub mniej ściśle powiązany z jałowca, tam są takie gatunki, które żerują na gatunki z rodzaju Pinus i Jałowiec. Fakt ten może być odpowiednią podstawę entomologicznych badań interakcji między dwoma gatunkami. Z wiekiem i jest zwykle ilość jałowce, parazitací owadów, roztoczy i grzybów chorobotwórczych, co często prowadzi do niepłodności i sterilitě osób starych. Poza wegetacji prowadzi do peelingu i okusu jałowce wysokiej bestie, które są odpowiednie do wzbogacenia ich dostaw żywności. Niestety w tym okresie ma się czuć i peeling bigge

Wyniki (polski) 3:

Ogólne juniper networks niskie
aktualny stan i perspektywy w ujęciu brutto Jeseník
autorzy: Miroslav ziedler | Marek banaš
juniper ogólna niska (Juniperus communis subsp. alpina (Smith) Čelakovský) jest amfiboreálním, arktickoalpinským taxonem i vikarizuje juniper ogólna powyżej górnej granicy lasu i w Arktyce. Juniper Networks jest rozszerzony w szczególności na półkuli północnej gór, w supramontánním,I stopień subalpinském alpinském stref umiarkowanych w niższych wysokościach i tundry.

W kategoriach rozwoju postglaciálního roślinność Europy Środkowej ma swoje niezastąpione miejsce jeśli chodzi, ponieważ jest on jednym z pierwszych społecznych. Obecna populacja juniper networks w Europie Środkowej są to zaledwie fragmenty złożone były rozszerzenia.Obecnie w Republice Czeskiej tylko występuje naturalnie w oreofytiku okropieństw. wysokie. W zachodniej części sudetech jest możliwe do spełnienia z typem w Jizerske gór, gdzie jest obecnie chyba najbardziej zaskakujący, w subalpinském alpinském etap i część gór. Wyizolowane zdarzenie zostało zarejestrowane w 20. wieku 60 lat králickém Sněžník górskim.Obszar występowania nejhojnějšího juniper networks w sudetech opisany jest w Wschodniej brutto Jeseník.





dokumenty historyczne Najstarsza pisana wzmianka o istnieniu pasmo wzgórz brutto punkt juniper networks Jeseník pochodzi z początku 19 wieku, i że są w tym obszarze. Jest to obszar o wystąpieniu znanymi, jak i później autorzy z pierwszej połowy 19 wieku,Którzy często cytują jako Ant Hill. Ostatni rysunek pochodzi z literatury bureše (Bures et al. , 1989 R. ). Można przypuszczać, że autorzy w tym obszarze obejmują zbocza vřesníku, które w sposób naturalny następuje geomorfologicky anteater.

W ogóle występowanie wymienionych w szczególności juniper pasmo górskie w zachodniej części.Przede wszystkim obecność juniper zapewnia zboczu wzgórza Šeráku Grabowski (1843 r. ) i fiek (1881 ), podobnie jest zapisane wiele okazów na polu czerwonym. Występowanie w pobliżu dorożkarzy juniper potwierdza koniec 19 wieku. Formánek (1887 r. - 1897 r. ) i obecności na tym obszarze jest również potwierdzona przez analizę pyłu pokrywa ziarna Trojmezí dominują żywe torfowiska wysokie. Carter jest umieszczony w pobliżu Keprník,Co jerovněž wymienione jako obszar występowania formánkem jałowca (1887 r. - 1897 r. ), otrubou Otruba (1925 r. , 1926 r. ) i oceny (Bures et al. , 1989 R. ).

We wschodniej części gór był juniper opisane otoczenie doskonale rozumiesz dziadku. Jego obecność w danym miejscu nie wspomina o pod koniec 19 wieku kilku autorów.Fiek (1881 ) obszar występowania osób juniper networks lokalizuje blisko ścieżki w zakamarkach i blisko nad Desnou sprężyny Opava. do narożników jako miejsce obecności nad Desnou osoby juniper networks przedstawia oba Formánek (1887 r. - 1897 r. ). Istnienie nie jest potwierdzone przez wielkie-rozumiesz dziadku junipers na obszarze w 20 wieku kilku autorów, którzy znajdź w pobliżu tabulových Rocks (również Tabela kamieni).W literackiej często rzekomych źródeł i najwyraźniej występowanie jałowca wcześniej bogatych miejscowości jest wysoki gałki (również janovická paluszków), które wymienione jest kilka razy jako miejsce występowania juniper networks w końcu 19 wieku, pod koniec 20. wieku i oceny (Bures et al. , 1989 R. ). Inne stosunkowo bogate obszary we wschodniej części gór jest występowanie Břidličná,Gdy wystąpienie typu dokladován już kilka razy z końca 19 wieku. Juniper Networks obecność została potwierdzona w 19 wieku i innych ridge piki, a mianowicie na dużym, kamzičníku, memory stick pecném ridge oraz, dodatkowo, na trzy studánek (siodło między wielkim i nigdy nie memory stick Ridge). To było wystąpienie pecném potwierdzone zostało pod koniec 20. wieku oceny (Bures et al. , 1989 R. ).Tradycyjne botaniczne Kotlina jest pozycji big z punktu widzenia występowania juniper umieszczone od 19 wieku kilka razy. Od początku 20. wieku przez nowe podanie innych obszarów z ustaleniami w Juniper Networks w małej miseczce i skał. Od ostatniego czasu, są następnie umieszczane w mezikotlí, PEC i utracone kamienie. Wiele innych drzew wskazuje na obecność juniper networks niskich grzbietów Jeseníky wystarczy w ogóle.

Staje się to, że wystąpienie z rodzaju juniper networks został, oprócz dzieł literackich dokumentów, potwierdzone w kurzu i zatruć schematy elektryczne z najwyższych partii prawie bez przerwy od brutto Jeseník subboreálu.Pomimo stosunkowo dużej ilości rekordów niskie juniper networks obecność w ujęciu brutto Jeseník nie może być z żadnym z wyżej wymienionych prac określić konkretne dane na temat liczebności i stanu zapasów w danym zakresie. Pierwsze kompleksowe mapowanie małej liczebności juniper networks i podstawowe parametry siedlisk, gdzie ten gatunek znajduje się, czy na podstawie zysku brutto Jeseník prowadzone tylko w latach 2001-2005.



Wymagania dotyczące środowiska

to jest světlomilnou gatunku, dlatego jest również w zakresie brutto Jeseník istnieje w szczególności alpinskou granicy lasu, a tym samym stopień subalpinském alpinském górskim. Warunki środowiska naturalnego jest stosunkowo niska jałowca odporne. Toleruje vysýchavá zdecydowanie podmáčená siedlisk, gleby lekko kwaśne i alkaliczne, humózní, płytkich, kamienistych.Link juniper networks o wysokość, nachylenie terenu, orientacja, głębokości gleby nachylenie nie jest całkiem oczywiste. W jaki sposób jest ona dla nas, jak i w wielu innych górach Europy może być najczęściej spotyka się na kamienistych podłoży o małej skłonności do mozaika kamienie, ziemi i roślinności.Większość terenów występowania juniper niskie wartości brutto Jeseník położony jest w wąskim zakresie.  mniej niż 200 m na wysokościach powyżej 1 300 m N. M.  nieco ukloněných stoków z przedziału od 0 do 15.

Jak kluczowe znaczenie dla długoterminowego utrzymywania zapasów Juniper Networks jest uważany za nieznaczne zniekształcenia (posfižení) środowiska naturalnego, które mogą posiadać różne pochodzenie.Juniper Networks jest bardziej związany z podstawą chłodnicy klimatyzacji typu i często jest uważane za ubogie gleby i naturalistycznej typ środowiska. Że bezpośrednio do wzrostu w obszarach, które charakteryzują się dużą zmiennością pogody, biorąc pod uwagę ze względu na charakter cyrkulacji w Europie Środkowej, figuralne oraz górskich. Jednym z takich jest klimat najwyższej pozycji brutto Jeseník.Średnia roczna temperatura w górnej partii wynosi 1,1 oC i długoterminowych średnie roczne opady atmosferyczne wynoszą ponad 1 200 mm  . Juniper Networks jest tak często w społeczeństwie nalézán alpinského bez­lesí podobnie odpornych gatunków roślin, takich jak Wrzos, borówki, znaleziono, vlochyně, smilka, porosty i mchy.Często stanowią część populacji roślin vyfoukávaných alpinských trawniki i moorlands (juncion trifidi Stowarzyszenia, pejzaż, 1933 r. ) lub alpinských trawniki (Stowarzyszenie nardo-caricion rigidae nordhagen, 1937 r. ).





obfitości i wzrostu formyW pierwszych szczegółowych map stan i liczebność populacji juniper ogólna Niska zostało zarejestrowane na terytorium Jeseník brutto o 284 osób, podczas gdy w terenie, i w plantacjach přehlédnuti może to być kilka osób. Całkowita liczba junipers mogą dokonać tego w 300 osób, które są nierówno podzielony na 13 recentních witryn.Przeciwko odnotowana historycznie 20 miejsc, więc jest to znaczący spadek. Została ona pokazana numerycznie jako najbogatszy Břidličná ludności na tym terenie, gdzie ustalono 149 osób. W innych miejscach zostały zapisane, zgłoszonych przez liczbę osób w porządku malejącym: wielki Maj (33), mezikotlí (27, ), wysoka kije (23 ), deer Ridge (18), kamzičník (8), małe Kotlina (8), duże Kotlina (5 ).Vřesník (4 ), jelenie nka (3), anteater (2 ), pecný (2 ), Keprník (1, ). Witryny internetowe różnią się znacznie nie tylko liczby, ale również u osób fizycznych utrudnień (ich wzajemne odległości) lub rozmiar struktury. W wielu przypadkach jest tak kontrowersyjny porozmawiać o populacji.

W ujęciu brutto Jeseník można wyróżnić trzy formy wzrostu jałowca. Osoby nie są w pozycji pionowej,Osób Fizycznych i osób fizycznych intermediární sprzęgła do powierzchni. Po pierwsze numery zapasów jest stosunkowo jednolita i ich reprezentacja nie może być genetycznie własności ciała lub odbicia valence skali warunków środowiska. Wzrost formy osoby jest często uznawane za wpływ warunków środowiska,Dodatkowo służy do ograniczenia i innych gatunków roślin, oraz stworzy odpowiednie mikroklimat do określonego rozwoju. Prawdopodobnie dlatego, że w ujęciu brutto Jeseník część stanu zdrowia i indywidualnych. niski wzrost nie musi oznaczać, że osoby w złym stanie, i na odwrót.






To tylko mała próbka juniper networks znaleziono na zboczu wzgórza otaczają sosnowe drzewostany prawie keprníku klienteli to postawa, która jest kompetičně dużo
do gatunku.







zdjęcie M. zeidler biotyczne czynniki



zapasów długoterminowej trwałości Juniper Networks nie jest tylko jej abiotyczne środowisko, ale również zależy od różnorodnych interakcji biotycznych.W zależności od warunków klimatycznych w Europie jest na jest zarejestrowany do 40 gatunków owadów. Żadna z konkretnych gatunków, jednakże nie ma specjalnego link do jałowca. W obszarze Jeseník brutto odnotowano w coraz większym stopniu jest obecność dwóch gatunków: lalokonosce czarny (jeżyna Niger, Coleoptera, ma) i bejlomorky juniper (oligotrophus juniperinus, diptera,Cecidomyiidae). Wyżej wymienione przez państwa nordyckie bejlomorka jest jednym z towarzyszy, a zupę dnia są jalovcích był najwyraźniej obserwował już na początku 20 wieku. (Zupa, 1902 r. ), która mówi o małych nádorky z gałązek. Dwukrotnie skrzydlate owady (w tym oligo­trophus juniperinus) jest obecnie przede wszystkim na początku i na końcu sezonu wegetacyjnego,Podczas gdy nosatcovití (ma) w ciągu całego sezonu. Dodatkowo stawonogów z mniej lub bardziej ścisły związek z jałowca nie ma takiego gatunku, żyjących na obu gatunków z rodzaju Pinus, Juniperus. Ten fakt mógłby być odpowiednią podstawę do badań entomologicznych interakcje pomiędzy tymi dwoma gatunkami. Zgodnie z ogólną zasadą z wiekiem junipers są mocowania co parazitací ilości owadów.Z roztocza i drobnoustroje chorobotwórcze, co często prowadzi do utraty płodności i starych osobników.

Poza sezonem wegetacyjnym występuje do obierania i okusu junipers wysokiej gry, gdzie istnieją odpowiednie wzbogacenie ich zaopatrzenia w żywność. Niestety w tym okresie ma smak i obierania w